Meşrutiyet, Anayasa'nın uygulamaya konulması anlamına gelmektedir. Osmanlı Devleti'nde meşrutiyetin ilanı, halkın siyasi ve sosyal haklarını genişletme ve yönetimin meşruiyetini artırma amacıyla gerçekleşmiştir.
Osmanlı Devleti'nde ilk defa 23 Aralık 1876 tarihinde II. Abdülhamit döneminde "Kanûn-i Esâsî" adı verilen anayasa ile meşrutiyet ilan edilmiştir. Ancak II. Meşrutiyet, 1908 yılında II. Abdülhamit'in baskıcı yönetimine karşı gerçekleşen Genç Osmanlılar ve Jön Türkler'in önderliğinde gerçekleşmiştir. Bu dönemde Meclis-i Mebusan (Meclis-i Mebusan) yeniden açıldı ve Osmanlı Devleti'nde siyasi partilerin kurulması ve seçimlerin düzenli bir şekilde yapılması sağlandı.
Ancak II. Meşrutiyet dönemi de uzun sürmedi ve Osmanlı Devleti'nin I. Dünya Savaşı'nda yenilgiye uğraması ve sonrasında işgal edilmesiyle son buldu. Bu dönemde de farklı siyasi akımlar arasında çatışmalar yaşandı ve Osmanlı Devleti'nin çözülüş süreci hızlandı.
Meşrutiyetin ilanı Osmanlı Devleti'nin modernleşme ve demokratikleşme sürecinde önemli bir dönüm noktası olmuştur ve Osmanlı Devleti'nin son dönemlerindeki siyasi ve toplumsal değişim sürecinin bir parçası olarak değerlendirilmektedir.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page